Ένα ακόμα ενδιαφέρον άρθρο στο gnomip.gr αναφέρει ως σημαντική αιτία για την δραματική κατάσταση των παιδικών χαρών την αδράνεια του Δήμου για την αξιοποίηση των κονδυλίων του ΕΣΠΑ για αναπλάσεις, κονδύλια που τελικά χάθηκαν!
gnomip.gr: Χάθηκαν κονδύλια του ΕΣΠΑ για αναπλάσεις
pelop.gr: Το "Κοινοτικόν" για τις παιδικές χαρές
Όπως αναφέρει σε παρέμβασή της η δημοτική κίνηση "Το Κοινοτικόν", "ο θόρυβος που ξέσπασε με την πρόσφατη κυβερνητική απαίτηση προς τις δημοτικές αρχές να εκδώσουν πιστοποιητικά καταλληλότητας λειτουργίας για τις παιδικές χαρές έως τις 30 Ιουνίου και παρά την παράταση που δόθηκε και λήγει στις 31 Ιουλίου, φέρνει ξανά στο προσκήνιο την κατάσταση με τις παιδικές χαρές η οποία γίνεται ολοένα και χειρότερη στην πόλη μας. Οι παιδικές χαρές αποτελούν τα ελάχιστα πλέον εναπομείναντα τμήματα πολεοδομικού ιστού που προορίζονται για δραστηριότητες παιχνιδιού και σχεδιάζονται και εξοπλίζονται με παιχνίδια - κατασκευές για αυτόν τον σκοπό. Για μεγάλο αριθμό οικογενειών αποτελούν ίσως τους μοναδικούς, χωρίς κόστος, χώρους υπαίθριων δραστηριοτήτων για τα παιδιά τους, ένα περιβάλλον κατάλληλο για διασκέδαση, ξεκούραση και παιχνίδι.
Η Ελληνική Πολιτεία, στις πρόσφατες νομοθετικές επιδόσεις της, με τη γνωστή προχειρότητα και τον μιμητισμό που τη διακρίνει, ουσιαστικά αντέγραψε το βορειο-ευρωπαϊκό μοντέλο λειτουργίας και διαχείρισης των παιδικών χαρών και πέταξε το μπαλάκι στους Δήμους για την εφαρμογή του. Με μια μικρή αλλά απολύτως ουσιώδη διαφορά: στις αντίστοιχες πόλεις του ευρωπαϊκού Βορρά, οι παιδικές χαρές είναι λίγες και συνήθως πολύ μεγάλες! Αντίθετα, στις δικές μας πόλεις οι παιδικές χαρές είναι άφθονες, συνήθως μικρές και διασκορπισμένες παντού όπου υπήρχαν ελεύθεροι χώροι (μικρές πλατείες, αλάνες, προαύλια εκκλησιών, κλπ), ανάλογα με τα αιτήματα κάθε γειτονιάς και τη διάθεση του εκάστοτε δημοτικού άρχοντα να παρουσιάσει …έργο. Μόνο στην περιοχή ευθύνης του καλλικρατικού Δήμου Πατρέων εκτιμάται ότι πρέπει να υπάρχουν περί τις 120 εγκαταστάσεις! Είναι απολύτως κατανοητό ότι ο ντόπιος νομοθέτης για άλλη μια φορά αγνοεί την ελληνική πραγματικότητα και νομοθετεί ωσάν να κατοικοεδρεύει στις Βρυξέλλες. Φανταστείτε ότι η νέα νομοθεσία απαιτεί φύλαξη (!) και περίφραξη (!) για κάθε μία εγκατάσταση από τις 120… Ως εκ τούτου είναι πρακτικά αδύνατο να εφαρμοστεί αυτό το σχέδιο στην πληρότητά του από τους ΟΤΑ, οι οποίοι βρίσκονται σε άσχημη κατάσταση ακριβώς επειδή ο ίδιος νομοθέτης (υπό τη δαμόκλειο σπάθη του Μνημονίου) έχει μειώσει κατά 60% τις επιχορηγήσεις που είναι απαραίτητες για να επιτελούν το βασικό καθημερινό έργο τους.
Η υλοποίηση (σχεδιασμός και κατασκευή) καθώς και η συντήρηση των παιδικών χαρών είναι αρμοδιότητα κατά κύριο λόγο της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Από την εμπειρία μας, δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι σήμερα, εξαιτίας κάποιας σωστής χωροθέτησης, σωστού προγραμματισμού και διαχείρισης, «σφύζουν από ζωή»…! Επιπρόσθετα, η αποψίλωση και υποβάθμιση των δημοτικών υπηρεσιών και η ανάθεση ακόμα και της πιο μικρής επισκευαστικής εργασίας σε ιδιώτες εργολάβους, καθυστερεί τις απαραίτητες εργασίες συντήρησης. Μόλις πρόσφατα αναδείχθηκε το πρόβλημα με το λουκέτο σε παιδική χαρά του κέντρου της πόλεως (Βεράντα του Κάστρου), εξαιτίας διαμάχης υπηρεσιών, καθώς θεωρήθηκε ότι η κατάστασή της εγκυμονούσε κινδύνους για τα παιδιά αλλά και για τη δημόσια υγεία. Όταν κάτοικοι της περιοχής και άλλοι συνδημότες μας ανέλαβαν δράση με σκοπό να την καθαρίσουν και να την ανοίξουν, στάλθηκαν τα ΜΑΤ να τους μαζέψουν! Και αυτή ήταν μόνο η κορυφή του παγόβουνου μιας συνολικά απαράδεκτης κατάστασης. Πολλές παιδικές χαρές εγκαταλείπονται στην τύχη τους: παιχνίδια που με δυσκολία διακρίνονται μέσα από τα χόρτα, ξέχειλοι από σκουπίδια κάδοι, επικίνδυνες λακκούβες, περιττώματα ζώων και άλλα τέτοια «ευχάριστα» και «δημιουργικά» για τα παιδιά μας (βλέπε πρόσφατες φωτογραφίες που τράβηξαν μέλη του «Κοινοτικόν» στις γειτονιές τους).
Από την εμπειρία μας, δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι σήμερα, εξαιτίας κάποιας σωστής χωροθέτησης, σωστού προγραμματισμού και διαχείρισης, «σφύζουν από ζωή»…! Επιπρόσθετα, η αποψίλωση και υποβάθμιση των δημοτικών υπηρεσιών και η ανάθεση ακόμα και της πιο μικρής επισκευαστικής εργασίας σε ιδιώτες εργολάβους, καθυστερεί τις απαραίτητες εργασίες συντήρησης. Μόλις πρόσφατα αναδείχθηκε το πρόβλημα με το λουκέτο σε παιδική χαρά του κέντρου της πόλεως (Βεράντα του Κάστρου), εξαιτίας διαμάχης υπηρεσιών, καθώς θεωρήθηκε ότι η κατάστασή της εγκυμονούσε κινδύνους για τα παιδιά αλλά και για τη δημόσια υγεία. Όταν κάτοικοι της περιοχής και άλλοι συνδημότες μας ανέλαβαν δράση με σκοπό να την καθαρίσουν και να την ανοίξουν, στάλθηκαν τα ΜΑΤ να τους μαζέψουν! Και αυτή ήταν μόνο η κορυφή του παγόβουνου μιας συνολικά απαράδεκτης κατάστασης. Πολλές παιδικές χαρές εγκαταλείπονται στην τύχη τους: παιχνίδια που με δυσκολία διακρίνονται μέσα από τα χόρτα, ξέχειλοι από σκουπίδια κάδοι, επικίνδυνες λακκούβες, περιττώματα ζώων και άλλα τέτοια «ευχάριστα» και «δημιουργικά» για τα παιδιά μας (βλέπε πρόσφατες φωτογραφίες που τράβηξαν μέλη του «Κοινοτικόν» στις γειτονιές τους).
Το πρόβλημα είναι γενικότερο. Τα τελευταία χρόνια οι ελεύθεροι κοινόχρηστοι χώροι στο Δήμο μας, οι πλατείες, τα πεζοδρόμια, οι παιδικές χαρές, ιδιαίτερα στις εκτός του κέντρου συνοικίες παρουσιάζουν μια μίζερη εικόνα εγκατάλειψης. Με άλλοθι την οικονομική κρίση, οι ελεύθεροι κοινόχρηστοι χώροι γίνονται σταδιακά μη προσπελάσιμοι και αφιλόξενοι. Μόνο οι πλατείες με… τραπεζοκαθίσματα καφετεριών έχουν μια αξιοπρεπή εμφάνιση, αλλά κι εκεί ο ελεύθερος χώρος είναι πλέον ελάχιστος. Και φυσικά οι… επί πληρωμή παιδότοποι, που σαν μανιτάρια ξεφυτρώνουν, εδώ κι εκεί, απομένουν ως οι μόνοι ασφαλείς (;) χώροι για να παίζουν τα παιδιά όσων ακόμα οικονομικά δύνανται. Είναι λοιπόν προφανές ότι η συγκεκριμένη εικόνα αντανακλά την κυρίαρχη αντίληψη της πολιτείας για την ποιότητα των χώρων που αρμόζει στους νέους της. Εκφράζει, επίσης, την αδυναμία των υπεύθυνων φορέων να οραματιστούν, να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν χώρους ασφαλείς που να στηρίζουν το δημιουργικό παιχνίδι και τη βιωματική μάθηση. Απαξιώνοντας και ευτελίζοντας αυτούς τους χώρους, υπονομεύονται και όλα τα παραπάνω. Ένας τέτοιος προσανατολισμός οδηγεί αναπόφευκτα τους πολίτες στην ιδιώτευση και την τυποποιημένη life style διασκέδαση. Και οι παιδότοποι, με τα φουσκωτά παιχνίδια και την προκάτ αισθητική φαντάζουν … αναγκαστικά ως η μόνη διέξοδος για τους μικρούς μας φίλους.
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση η απαίτηση της κυβέρνησης για πιστοποιήσεις ακούγεται αστεία. Το πιθανότερο είναι ότι θα οδηγήσει σε κλείσιμο εκατοντάδων εγκαταστάσεων σε όλη τη χώρα και στην περιοχή μας με σοβαρές κοινωνικές συνέπειες που αφορούν στα παιδιά μας. Παράλληλα, θα προσθέσει νέες δαπάνες στους Δήμους την στιγμή που περικόπτεται ακόμα πιο πολύ η κρατική ενίσχυση. Ήδη λέγεται ότι σε κάποιους Δήμους της χώρας εμφανίστηκαν μεγάλες πολυεθνικές πιστοποίησης (γερμανικών συμφερόντων, όλως τυχαίως…) οι οποίες απαιτούν χρήματα ανά εγκατάσταση για να εκδώσουν τα πιστοποιητικά καταλληλότητας, τα οποία θεωρητικώς θα έπρεπε να εκδίδει αρμόδια επιτροπή της Περιφέρειας!
Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, η Δημοτική Αρχή ήταν απούσα. Ούτε τις ευθύνες της απέναντι στους πολίτες ανέλαβε ούτε τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις μπόρεσε εγκαίρως και αποτελεσματικά να αντιμετωπίσει. Κατά τη γνώμη μας ο Δήμος Πατρέων πρέπει να κινηθεί ταχύτατα και σε πολλές κατευθύνσεις:
Οφείλει να θέσει σε προτεραιότητα της πολιτικής του το ζήτημα των ελεύθερων χώρων που μια πτυχή του αποτελούν και οι παιδικές χαρές.
Πρέπει να θέσει το ζήτημα της πιστοποίησης κεντρικά στην ΚΕΔΚΕ ώστε όλοι οι Δήμοι της χώρας να συσπειρωθούν και να απαιτήσουν προσαρμογή του νομοθετικού πλαισίου στην Ελληνική πραγματικότητα και πόρους για να μπορέσουν να επιτελέσουν το έργο που τους ανατίθεται.
Ταυτόχρονα οι υπηρεσίες του Δήμου να προχωρήσουν τάχιστα και πρώτιστα, ως οφείλουν, σε εκείνες τις ενέργειες που θα διασφαλίζουν την υγιεινή, την ασφάλεια των παιδιών και την συντήρηση των εγκαταστάσεων. Στόχος πρέπει να είναι να μείνουν ενεργές και ασφαλείς όλες οι εγκαταστάσεις εφ' όσον πληρούν τις στοιχειώδεις προϋποθέσεις λειτουργίας και να ανοίξουν όσες έκλεισαν χωρίς λόγο.
Να οργανωθεί επιτέλους αυτόνομο και αυτοδύναμο τμήμα συντήρησης υποδομών στο Δήμο. Δεν είναι δυνατόν για την αλλαγή μιας λάμπας ή για την αποκατάσταση ενός σπασμένου κράσπεδου να ανατίθενται εργολαβίες σε ιδιώτες τη στιγμή που το προσωπικό του Δήμου και αξιόλογο είναι και αδίκως υποβαθμισμένο τα τελευταία χρόνια. Επομένως, πρέπει να ενισχυθεί η αυτεπιστασία αξιοποιώντας την τεχνογνωσία του προσωπικού.
Να μην σπαταληθούν χρήματα για πιστοποιήσεις σε τρίτους όταν τη δουλειά αυτή μπορεί να την κάνει η Περιφέρεια, ως οφείλει.
Τέλος, να εμπλακούν στις διαδικασίες φύλαξης τα διαμερίσματα και οι κοινότητες, οι πολιτιστικοί σύλλογοι, και οι οργανώσεις πολιτών στις γειτονιές.
Τελειώνοντας, θα πρέπει να επισημάνουμε ότι για την πλημμελή λειτουργία των παιδικών χαρών ευθύνες δεν έχουν μόνο οι Αρχές. Απόντες από την υπεράσπισή τους ως τμήματα των δημόσιων ελεύθερων χώρων ήμασταν κι εμείς, οι πολίτες που ζούμε σε αυτή την πόλη. Καιρός, λοιπόν, να πάρουμε τις ζωές μας και τις ζωές των παιδιών μας στα χέρια μας. Θα πρέπει να ξαναγεννηθεί η έννοια της γειτονιάς. Να απαιτήσουμε από το Δήμο να μας ανταποδώσει στο ελάχιστο τα (ανταποδοτικά) τέλη που πληρώνουμε, καθαρίζοντας και καλλωπίζοντας τις παιδικές χαρές και τις πλατείες της πόλης μας. Οι τοπικοί σύλλογοι να οργανώσουν και να επιβλέψουν αυτή τη διαδικασία, να πιέσουν τον Δήμο στην κατεύθυνση αυτή. Και τέλος εμείς, οι άμεσα ενδιαφερόμενοι, θα πρέπει να προστατέψουμε και να συντηρήσουμε αυτούς τους χώρους σαν το σπίτι μας. Γιατί αυτό είναι το μεγάλο μας σπίτι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου